dag 1 en 2 van onze 14 daagse reis

Vanuit Perth gaat er een 550 kilometer lange pijpleiding naar Kalgoorlie. Dit is het goudwinningsgebied van Australië, deze pijpleiding is voor de watervoorziening in de regio. Deze leiding was op dag 1 ook onze gids. Wij in de auto van Ivan, die wij voor deze trip mochten gebruiken en John in zijn geweldige Hillux.
In Australië heeft ooit iemand met een lange lineaal de wegen ontworpen van a naar b. Dat men ooit wel eens door verveling in slaap kon vallen, daar werd toen nog niet aan gedacht, zo ver als je maar kunt zien ėėn rechte lijn aan weg tot aan de horizon.
Gelijk toen we uit Perth weg waren begonnen de immense graanvelden die het land rijk is. Naar mijn idee moet men hier de gehele wereld kunnen voorzien van graan.
Eerste stop was in Westonia waar we lunchte. Ook dit stadje was vroeger een mijnwerkersstadje, welke nu op drie of vier bewoners na is verlaten, denk ik. De oude mainstreet is dan wel in ere hersteld, maar de etalages zijn foto's van hoe het er eens uitzag. Hierna weer de highway, richting coolgardie, ook een verlaten mijnwerkers plaats waar het leek dat men met haast was vertrokken, want her en der stonden nog oude auto's die bijna alleen nog bestonden uit roest. Hierna doorgereden naar Kalgoorlie, waar we hebben overnacht In het bestwestern motel en gegeten hebben in het Palace Hotel. Een prachtig overblijfsel uit 1903.
Kalgoorlie heeft de grootste open goudmijn van de wereld. Dit gat in de grond is 3,5 kilometer lang, 1,5 kilometer breed en 650 meter diep. Om een idee te geven, er passen 2,3 biljoen mensen in ofwel 220.000 olympische zwembaden. Het is immens, alles wat je in de pit ziet is minuscuul, maar in werkelijkheid zijn het enorme machines die aan het werk zijn. De trucks die er rijden zijn de grootste van de wereld.
Ook op dag twee zijn we eerst naar de goudmijn wezen kijken omdat nu de ochtendzon schijnt. Wederom met verbazing hoe groot alles is.
Daarna naar het Museum waar de machines te zien zijn, die worden gebruikt. Ook kon je hier zien hoe het er vroeger aan toe ging.
Hierna doorgereden naar onze eerste kampeer plaats bij de Niagra dam.
Hier heb ik mijn eerste ervaring gehad met het rijden op 1 van vele gravel wegen die Australië rijk is. Het mooie is, dat ook dit soort wegen highways worden genoemd, wat voor de niet voorbereide toerist redelijk schrikken is, maar dit is side info. Onze kampeerplaats lag echt in de middle of nowhere en we waren dan ook de enige kampeerders. Wat een prachtige omgeving.
Zelf op deze plaats staat dan toch een toilet (long drop), nieuwe ervaring. Echter het toilet stond zo ver weg van onze kampeerplaats dat wij hier geen gebruik van konden maken. Een nieuwe uitdaging voor ons.
Op weg naar Kookynie waar we 's avonds een steak sandwich gaan eten hebben onze eerste kangoeroes gespot.
Bij het Grand Hotel !!!!! loopt een oud racepaard genaamd Willy rond. Ook hij komt hier elke avond eten en wordt geheel verzorgd. Het Grand hotel is een overblijfsel van wat ooit een mijnstadje was.